Onze oudste is 12 en zit in groep 8. Er komt een nieuwe fase aan, voortgezet onderwijs. Weg uit de vertrouwde school in het dorp en op naar een nieuw avontuur.

Een tijdje geleden kregen wij daarom de uitnodiging om het samen met de meester te hebben over het schooladvies. Tot mijn verbazing zat er invulschema bij waarop je als ouders kon aangeven wat je dacht dat het passende advies van jouw kind zou zijn. Ik dacht; ‘huh? Wie ben ik, of wie zijn wij (partner en ik) om aan te geven wat het advies van onze zoon is.’ Volgens mij kan de meester dit heel goed zelf beoordelen en heeft hij daar het ego van ouders niet voor nodig. Ik noem het even ego want ouders willen (vaak) het hoogst haalbare voor hun kind. Soms begrijpelijk, soms tenenkrommend.

Heel recalcitrant heb ik het lijstje niet ingevuld. Ik heb er alleen neergezet dat ik vind dat mijn zoon naar het niveau moet gaan wat het beste bij hem past. Dat hij het niet te makkelijk moet krijgen maar ook niet op zijn tenen hoeft te lopen.

Het advies van school is VMBO-T. Er zit meer in maar het komt er niet uit. In ieder geval nu niet. Nou helemaal prima. Jammer dat het er niet uitkomt maar ook herkenbaar. Hij vindt andere ook dingen belangrijk en leuk. Voetballen, Jong Nederland, afspreken met vriendjes, gamen. En daar moet ook ruimte voor blijven.

Ik ben ervan overtuigd dat hij er wel komt. Misschien met een omweg maar is dat erg? Ik vind van niet, het leven gaat niet in één rechte stijgende lijn. Er zijn drempels, wegversmallingen en bochten.

Ik heb alle vertrouwen in hem en dat weet en voelt hij. Hij weet dat het oké is om niet altijd het hoogst haalbare na te streven maar te doen wat bij hem past en waar hij zich goed bij voelt.

Het is zijn reis en wie zijn wij om hem overal voor te behoeden. We laten hem zijn eigen fouten maken. Hier heeft hij recht op. Hier heeft ieder kind recht op. Vind ik dit spannend? Tuurlijk, maar het vertrouwen in hem overheerst.

Kinderen inpakken in bubbeltjes plastic is voor niemand goed. Een keer duchtig je hoofd stoten, daar leer je van. En zo niet, dan stoot je hem nog een keer, ook goed…