Minder snel…

Onze kinderen groeien op in een snelle maatschappij. Alles moet snel, het liefste gisteren. Als we ergens een nieuwe trui bestellen dan vinden we het normaal dat hij morgen bij onze eigen voordeur, of een deur naar keuze, wordt bezorgd. We vinden het normaal dat winkels ook op zondag zijn geopend en ’s avonds tot 22.00 uur. We hebben ieder moment van de dag toegang tot ongeveer de hele wereld.

Wat vinden we daar nu eigenlijk echt van? Is het wel zo normaal dat wij dit normaal zijn gaan vinden. En wat is over 10 jaar het nieuwe ‘normaal’? En is ons lijf wel zo blij met dit normaal? Dat je zelf niet meer de deur uit hoeft om te kunnen shoppen. Dat je in je luie stoel kunt blijven zitten en dat de wereld dan vanzelf naar je toe komt.

Hebben we ook in de gaten dat er achter iedere bestelling mensen zitten die hard voor ons aan het werk zijn? In het magazijn, bij de administratie of koeriersbus? Dat lijken we soms te vergeten. Mensen die onder hoge tijdsdruk aan het werk zijn om onze bestelling ook daadwerkelijk de volgende dag te leveren. En wat doet deze tijdsdruk, deze stress, met mensen? Worden we daar gezelliger van of juist prikkelbaar? En hoe lang kun je dit volhouden, werken onder constante tijdsdruk?

Hoe langer ik hier over nadenk hoe meer ik me afvraag of het soms ook een tandje minder mag?

Hoe fijn is het als kinderen wat minder snel opgroeien. Zich weer eens een middag vervelen en gewoon even rondhangen, of lekker een dagje aanknommelen, zonder echt doel. Of ja wel met een doel, het doel is om aan het einde van de dag terug te kijken en het gevoel te hebben dat het een leuke dag was, zonder dat je iets hebt gepresteerd. Zonder score of advies.

Och ja, de wereld krijg ik niet meteen veranderd. Ik kan wel proberen de kinderen die bij ons komen minder snel te laten gaan. En lekker te laten genieten van hun creativiteit, spel, de dieren en de rust.